-
و من غرقم در روزگار که آمدنم را گاهی فراموش میکنم و نمیشود اگر ندانی برای چه آمدی بتوانی بحرش را بیابی و من تلاش میکنم از به یاد آوردن آمدن، مسیر یافتنش را بیابم و نتیجهاش بشود یک یادگار شاید آرزویم، در گوش سنگفرش خیابان یا در نگاه پرندهای کهنسال بر درختی قطور که نوید دهد دست یاری به سمتم آمد و من در بین کسانی بودهام که در جادهای رفتم…[ادامه خبر]