فرزاد فره‌ وشی به انگلیسی (Farzad Farahvashi) زاده‌ تهران، کارگردان، تدوین‌گر ، گوینده ، پژوهش‌گر و سندپژوه تآتر و تهیه‌کننده اهل ایران است. او عضو انجمن صفی کارگردانان سینمای مستند خانه‌ی سینما ، انجمن صنفی تهیه کنندگان مستقل سینمای مستند ایران و انجمن نویسندگان، منتقدان و پژوهش‌گران خانه‌ی تآتر و مدیر مسئول هنرکده و سکوی نمایش برخط فرفیلم، و دارای گواهینامه‌ی هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. فره‌وشی با ساخت فیلم لبخند ماه در سال ۱۳۷۸ وارد عرصه کارگردانی شد و در همان سال توانست جایزه اوّل جشنواره‌ی آموزش و پرورش را کسب کند. پیش از آن در تآترهای مدرسه فعالیت جدی داشت و در چند فیلم ایفای نقش کرد. مانند فیلم سینمایی شهردار مدرسه به کارگردانی محمّدباقر خسروی در سال ۱۳۷۵ و سریال تلویزیونی قصه های پدر به کارگردانی بهنام بهزادی در سال ۱۳۷۹. وی توانسته در بیشتر فیلم های خود عنوان اوّلین را بین تماشاگران کسب کند. مانند: اولین سریال تحلیلی و پژوهشی ( روزنه‌ی آبی)، اوّلین فیلم مستند درباره‌ی آموزش و فرهنگ‌سازی برخود با حیوانات ( مرگ نقش )، اوّلین فیلم مستند درباره‌ی مشکلات برگزاری کنسرت ارکستر مجلسی ایران ( چهار فصل ) و ... او از مجموعه‌داران اسناد تآتر نوین ایران است. سریال روزنه‌ی آبی برگزیده‌ی جایزه‌ی پژوهش سال سینمای ایران در سال 1401 شد. فرزاد فره‌وشی در مراسم رونمایی سریال روزنه‌ی آبی دیدگاه خود را این‌گونه بیان کرد: در فرهنگ ما عادتی به نام ثبت و ضبط وقایع تاریخی به طور جدی وجود ندارد. به همین دلیل بیشتر جامعه به دنبال نمونه و قهرمان های خارجی است در حالی ما منبع غنی و بکری از جریان سازان در ادوار مختلف داریم. نمی‌دانم اگر فردوسی بزرگ در آن سی سال زحمت، اگر بخش مهمی از رویدادها و فرهنگ پیش از خود را برای ما به یادگار نمی‌گذاشت حال امروز فرهنگ ما چه بود؟ “وی در آثارش سعی در ساده گویی یک موضوع مهم دارد. مستندگونگی و عدم موضع در بیان موضوع از تکنیک های بیانی وی محسوب می شود. در سریال روزنه‌ی آبی که نه سال تولید آن زمان برده است و سیصد و یک هنرمند هم‌کاری کرده‌اند یک روایت شفاهی از آغاز تآتر نوین ایران با محوریت “شاهین سرکیسیان” است. او در انتقاد به وضع ناهموار اکران و پخش فیلم های تجربی و مستند گفته است: ما از سال ۱۳۹۵ با سریال مستند روزنه آبی که ۹ سال تولیدش به طول انجامید، وارد شبکه‌ی نمایش خانگی شدیم. اما از همان ابتدا با مشکلاتی روبرو بودیم. پخش‌کننده‌ها، پخش آثار مستند را قبول نمی‌کنند و اگر هم بخواهند قبول کنند درصد یا قیمت بالایی را از فیلم‌ساز می‌گیرند(خارج از عرف)، به همین دلیل از آن هم‌کاری با آنها گذشتیم. در حالی‌که ما پیش از آن‌که بخواهیم تکثیر و بسته‌بندی کارهایمان را انجام دهیم با آنها صحبت کردیم که ببنیم چه تعدادی باید آماده کنیم ولی دیدیم اصلاً از اثر ما استقبال نمی‌کنند با وجود آن‌که این مستند بار تبلیغاتی خوبی داشت و اوّلین سریال مستند درباره‌ی تآتر و افرادی بود که جلوی دوربین قرار گرفته بودند و مدت‌ها هم از آنها خبری وجود نداشت. “فقط کارهای عامه پسند و سریال‌ها مورد توجه پخش‌کنندگان قرار می‌گیرد” او در مصاحبه‌ای گفته است که وقتی من دیدم شرایط پخش به این صورت است، تصمیم گرفتم خودم به طور شخصی کار پخش فیلم را انجام دهم. روزنه‌ی آبی در دی ماه ۱۳۹۵ و دو ماه بعد فیلم دیگری به نام “رقص دایره” رونمایی شد. فرزاد فره‌وشی بارها در گفتگوهای گوناگون از مشکلات پخش فیلم‌های تجربی یا مستند گفته که هیچ‌کدام از پخش کننده‌ها حاضر به هم‌کاری در این موارد نیستند و فقط فیلم‌های عامه پسند را می‌پذیرند. وی در سال ۱۳۹۸ برای فیلم “من قناد هستم” با مشکل اکران در سینما مواجه شد.” فرزاد فره‌وشی در خانواده‌ای اهل هنر به دنیا آمد. پدری که نوازنده گیتار و اهل موسیقی بود و از خاندان پدری می‌توان به دکتر بهرام فره‌وشی و علی‌محمّد فره‌وشی اشاره کرد. از کودکی تمایل زیادی به بازیگری داشت به همین دلیل در مدرسه هنر و ادبیات صدا و سیما زیر نظر “رضا فیاضی” تعلیم دید. او به واسطه‌ی علاقه زیاد و تعلیمات و حضور در محیط هنری توانست اوّلین فیلم‌اش را به نام “لبخند ماه” بسازد که در آن سال برنده‌ی بهترین فیلم جشنواره‌ی آموزش و پرورش شد. از سال ۱۳۷۹ به صورت حرفه‌ای بازیگری در تآتر را آغاز نمود اما به دلیل علاقه زیاد به سینما بیشتر نیروی خود را معطوف به آن کرد. دیپلم خود را در رشته‌ی علوم تجربی گرفت و پس از تغییر رشته به هنرستان هنرهای تجسمی پسران رفت و رشته‌ی گرافیک خواند. پس از چند سال کار در حوزه‌ی تصویربرداری و فیلم‌سازی وارد دانشگاه شد و با مدرک کارشناسی کارگردانی تآتر فارغ التحصیل شد. از سال ۱۳۸۰ هم‌کاری حرفه‌ای با دفتر تکنولوژی آموزشی، تله‌ویزیون و سازمان آموزش و پرورش شهر تهران به عنوان فیلم‌بردار داشت و پس از مدت کوتاهی تدوین‌ و کارگردانی را آغاز کرد و تا سال ۱۳۸۸ توانست در چندین پروژه و برنامه که نزدیک ۴۰۰۰ دقیقه بود هم‌کاری کند. در سال ۱۳۸۰ به عنوان داور جشنواره‌ی دانش آموزی سازمان آموزش و پرورش دعوت به هم‌کاری شد. “او اوّلین فیلم‌ساز ایرانی است که توانسته دو فیلم درباره حمایت از حقوق حیوانات و هم‌چنین اوّلین سریال تحلیلی و پژوهشی بلند را بسازد.”